صفحه 49 قرآن کریم - تفسیر آیه 286 سوره بقره

سوره پر ماجرا و پر حکمت بقره با این جمله پایان می پذیرد:

خداوندا! تویی مولا و یاور و تکیه گاه ما. حال که مولا و پشتوانه ای چون تو داریم, پس یاریمان کن تا بر قوم کفر پیشه چیره شویم.

انت مولانا فانصرنا علی القوم الکافرین (بقره ۲۸۶)

خداوند متعال در آیه ۱۰ و ۱۱ سوره محمد(ص) به همین نکته کلیدی اشاره می کنند و می فرمایند:

اینکه در طول تاریخ مومنان پیروزی یافته اند و کفار خواری چشیده اند, بدین سبب است که مومنان را مولایی است به اسم "الله". ولی کفارنه پشتوانه ای دارند و نه یاوری و نه مولایی.

افلم یسیروا فی الارض فینظروا کیف کان عاقبة الذین من قبلهم دمر الله علیهم وللکافرین امثالها (محمد ۱۰)

آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنها بودند چگونه شد؟ خدا زیر و رویشان کرد و کافران را نظایر آن خواهد بود.

ذلک بان الله مولی الذین آمنوا وان الکافرین لا مولی لهم (محمد ۱۱)

این بدان سبب است که خدا مولاى کسانى است که ایمان آوردند، ولى کافران را مولایى نیست.