کنکور که دادیم، آمد در خانه‌مان و گفت برویم. دستم را گرفت و برد ثبت نام و بعد هم اعزام.
توی منطقه، وقتی پرسیدند کجا می‌خواهید بروید، زود گفت: تخریب.
با آرنج، آرام زدم به پهلویش. از چادر که بیرون آمدیم، گفتم: دیوونه! چرا گفتی تخریب؟
گفت:«آخه اینجا (به شهادت) نزدیک‌تره.»
ای مادر مظلومه ی مفقودالاثرها
پانزده نفری افتادیم توی محاصره دشمن. از فشار تشنگی بی‌حال و خسته خواب‌مان برد. وقتی بیدار شدیم، یکی از بچه ها گفت: «حضرت زهرا (س) در خواب به من آب دادند و قمقمه یکی از شهدا را پر از آب کردند».
فوری رفتیم سراغ قمقمه شهدایی که اطراف‌مان بودند. یکی از قمقمه‌ها پر بود از آب خنک. انگار همین الان داخلش یخ انداخته بودند.
همه از آب شیرین و گوارا؛ که مهریه حضرت زهرا (س) است سیراب شدیم.
