.
وقتی نفس گرفته دلم از هوایتان
یعنی منم که زنده ام از دستهایتان
داود من ! دوباره بخوان تا که عالمی
ایمان بیاورد به طنین صدایتان
از این همه سحر که گذشته است می شود
یک شب نصیب این دلم آیا دعایتان ؟؟
تا قبله‌ی عبادت چشمانمان شود
دیگر بگو که کجا هست جایتان؟
این اشتراک چشم من و چشم خیس توست
من گریه ام به کشته‌ی کرب و بلایتان
آقا اجازه می دهی هر وقت آمدی
نقاشی ام کنند مرا زیر پایتان؟
یک روز عاشقانه تو از راه می رسی
آنروز واجب است بمیرم برایتان
صاحب_الزمان_عج
چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها
دست‌ها تشنه تقسیم فراوانی‌ها
با گل زخم، سر راه تو آذین بستیم
داغ‌های دل ما، جای چراغانی‌ها
حالیا! دست کریم تو برای دل ما
سرپناهی است در این بی‌سر و سامانی‌ها
وقت آن شد که به گل، حکم شکفتن بدهی!
ای سرانگشت تو آغاز گل‌افشانی‌ها!
فصل تقسیم گل و گندم و لبخند رسید
فصل تقسیم غزل‌ها و غزل‌خوانی‌ها...
سایه امن کسای تو مرا بر سر، بس!
تا پناهم دهد از وحشت عریانی‌ها
چشم تو لایحه ی روشن آغاز بهار
طرح لبخند تو پایان پریشانی‌ها
صاحب_الزمان_عج
چه گریه دار گذر کرد از خیابان ها
کسی که بود حواسش به ما پریشان ها
چه کرده دیدن این شهرها به قلبش که
بریده از همه و رفته در بیابان ها
هزار سال گذشت از حکایت غیبت
ز هجر، یکسره ویران شدند کنعان ها
سوار کشتی امنش بشو، سلامت باش
به فکر باش، می آید زمان طوفان ها
به هجر انس گرفته ام، به وصل محتاجم
دلم شکسته ی وصل است و بند هجران ها
بهار زندگی ما، بهار نزدیک است
خوش است سر بشود با تو این زمستان ها
یکی یکی همه ی نوکران سفر کردند
به پیش مادر سادات، با حسین جان ها
صاحب_الزمان_عج
جمعه_انتظار
غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی
غروب ِ این همه غربت، چرا نمی‌آیی؟
زمین به دور سرم چرخ می‌زند پس کی
تمام می‌شود این روز‌های یلدایی؟
کجاست جاذبه‌ات آفتاب من؟ خسته ست
شهاب کوچکت از این مدار پیمایی
کبوترانه دلم را کجا روانه کنم؟
کجاست گنبد آن چشم‌های مینایی؟
تمام هفته دلم را به جمعه خوش کردم
غروب جمعه رسیده ست و باز تنهایی...
صاحب_الزمان_عج
