صفحه 191 قرآن کریم - تفسیر آیه 31 سوره توبه

*پرستش طواغیت*

سوره_برائت(توبة)_آیه_۳۱

 اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا لَّا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ

 ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻫﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ; ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ; ﻣﻨﺰّﻩ ﻭ ﭘﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻳﻚ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰﺩﻫﻨﺪ.

تفسیر_و_توضیح

 قرآن کریم میفرماید که اهل کتاب, احبار(علمای مسیحی) و راهب ها را "رب" خود می دانستند و آنها را می پرستیدند.

 اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّه

 منظور از پرستش احبار و راهب ها این آیه این نیست که واقعا آنها خدا می پنداشتند و همچون بت ها برایشان سجده می کردند, بلکه منظور این است که از سخنان باطل و بدعتهای آن ها, پیروی کورکورانه و بی قید و شرط می کردند.

 امام صادق (ع) می فرمایند: اهل کتاب برای علمای خود نماز و روزه انجام نمی دادند بلکه علمای آنان حرامهایی را حلال و حلالهایی را حرام کرده بودند و مردم از آنان پیروی می کردند.

از این روایت می فهمیم که در منطق قرآن عبادت یعنی "اطاعت بی قید و شرط"

 پس اگر ملت یا دولتی یا شخصی از یک قدرت غیر الهی, کورکورانه اطاعت کند و خود را تابع قدرت و برنامه های آن طاغوت در بیاورد, در حقیقت آن طاغوت را پرستیده و به خداوند متعال شرک ورزیده است.

 به همین دلیل است که موحدان راستین و مبارزان حقیقی, هیچگاه زیر بار هیچ قدرت شیطانی  نرفته اند, از فرعون و نمرود گرفته تا آمریکا و اذناب پلیدش

تفسیر نور ج۵ ص۴۸ و ۴۹